Begonnen als project
In 1983 begon Jos Willemse met een project om mensen weer op het goede spoor te zetten. Het groeide uit tot een eigenzinnige onderneming. Het eeuwen oude ambacht van bijenwaskaarsen maken bleek een prachtige manier om werkervaring, sociale vaardigheden en zelfvertrouwen op te doen. Een Tibetaanse monnik die in die tijd eens kwam kijken, gaf het bedrijf zijn naam: Dipam, licht dat niet kan doven.
Dipam nu
Anno nu voelt ons kleine ambachtelijke fabriekje in Driebergen nog steeds als een warm bad. We maken er bijenwaskaarsen, koolzaadwaskaarsen en andere producten van bijenwas. Samen zijn we een kleurrijke mengelmoes van mensen die prachtige, duurzame natuurproducten maken, inpakken, verkopen en distribueren. Iedereen – van kaarsenmakers tot directeur, van de inpakkers tot de administratieve medewerkers – wordt bij Dipam uitgedaagd om zichzelf én het bedrijf te blijven ontwikkelen.
Winst maken is niet ons doel
Samen met elkaar mooie, duurzame kaarsen maken. Dat is waar het ons om draait. Daarom hebben we ervoor gezorgd dat niemand ooit Dipam kan kopen óf verkopen; we zijn dus een bedrijf van onszelf. De winst voegen we deels samen met de winsten van andere ondernemingen die er hetzelfde instaan als wij. Dat gebeurt via Stichting Sleipnir. Zo ontstaat een sociaal-durfkapitaal waarmee deze ondernemingen elkaar, zonder tussenkomst van banken of aandeelhouders, kunnen helpen bij innovaties, duurzame productontwikkeling, het tot bloei brengen van onze mensen en de natuur om ons heen.